مدح و ولادت امام حسین علیه‌السلام
نـوری به نسل سـاقی کـوثـر اضافه شد مـاهـی به روی دامن مـادر اضافـه شد مـولـودی آمـده کـه ز یــمـن وجــود او بر رزق سفـره ها دو برابـر اضـافه شد وقتی که پا به روی زمین زد خدای عشق از این به بـعـد واژۀ نـوکـر اضـافه شد امــروز بـا ولادت اربــاب یـک نــفــر بر شـافـعـان عرصۀ محـشر اضافه شد از مـعـجـزات نـور وجـود حـسیـن بود بر بـال های فـطـرس اگر پر اضافه شد بـا دیـدن حـسیـن، حـسـن افـتـخـار کرد بر مـیـوه هـای قلب پـیـمـبـر اضـافه شد این شد که ما به نان و نوایی رسیده ایم از بـرکـت حسیـن به جـایـی رسیـده ایم از آسمان به سوی زمین این نـدا رسید مـژده به هـم دهـیـد که خون خدا رسید تـکـمـیـل شد حدیث بلـنـد رسـول عشق یعـنـی که تک سـتـارۀ اهـل کـسا رسید در ازدحـام خـیـل گـدا مـی شـود شـنـیـد سـلـطـان عـشـق، پـادشه کـربـلا رسیـد حال و هـوای مستی ما بی دلیـل نیست امشب حـسـیـن فـاطـمه ارباب ما رسید جـذب خـودش نـمـوده تـمـامی خـلق را مـثـل پـیـمـبـری که ز غـار حـرا رسید امشب تـبـرکی ز درش خـاک می بـرند آنـان که هر کدام به قـومـی پـیـمـبـرنـد حـسـاس بـود فـاطـمـه بر گـریه های او بر بـوسـۀ نـبی به تن و دست و پای او پـروانـه های سـوخـتــۀ دور شــمــع او جـبـریـل مـی شـونـد هـمـه از دعـای او صـدهـا مـسـیـح دم همه بیـمار او شدند حـلـقـه زدنــد بـر در دار الــشـفــای او ثابت شود به خلق ازل تا ابـد که نیست خــاکـی شـبــیـه تـربـت کــربــبـلای او ما که بهشت را هـمگی لـمـس کرده ایم هر شب میان گریه و در روضه های او وقتی که ذره پروری اصل صفات اوست پس سینه زن شدن یکی از معجزات اوست بر سیـنه غیر نـام تو را حـک نمی کـنیم از بین سینه عشق تو را دک نمی کـنیم هر کس که در مقابل تو صف کشیده است ما به حـرامـزادگی اش شـک نمی کـنیم خود را به پیش هیچ کسی جز خود شما آقا به جان فـاطـمـه کوچک نمی کـنـیـم ما سیب سرخ سینه خود را حسین جان با معصیت به عـشق شما لک نمی کنیم لطف تو بود بر دل مـسـکـیـن پـنـاه داد ما را رقـیـه ات سـر این سـفـره راه داد آن دخـتـری کـه فـاطـمـۀ کـاروان شـده آن که سه سال داشت ولی قد کمان شده از آن زمان که رأس تو را روی نیزه دید مانند عمه جان خودش روضه خوان شده جان داد و در عوض ز لبت بوسه ای گرفت از آن لبی که بـوسـه گه خـیـزران شده طفل سه ساله ای که پر از خار شد تنش از بس دویـده اند پـی اش نیمه جان شده در مجـلـس یزید که حرف از کـنیز شد زهـرای کـاروان تو سخت امتحان شده امشب تو آمدی و به ما اشک می دهـند ما تشنه ایم و باده از آن مشک می دهند |